Als getrouwde vrouw van <kuch> jaar met 3 kinderen ben ik volgens de statistieken nog net in de bloei van mijn leven. En hoewel ik me soms verlept voel, geniet ik af en toe ook erg van de zonnetjes in mijn huis.
Nadat ik in 2007 bankzittend orthopedagoog werd, heb ik al zwaaiend met stofdoek, slabber en schrijfblok helemaal mijn draai gevonden als thuisblijfmoeder en schrijfster. Nou ja, bijna helemaal. Maar goed genoeg. Inmiddels gaan alle boefjes naar school, is de slabber verdwenen en heel veel extra schrijftijd teruggekomen.
In alles wat ik meemaak zie ik een grappig verhaal of een wijze les, die ik af en toe op luchtige wijze probeer te verwoorden. Daarbij ervaar ik aan den lijve de kleine en grote worstelingen die het leven met zich meebrengt. De meeste moeite creëren we zelf. Een ander deel overkomt ons. Beiden benader ik met een lach en zelfspot, maar soms serieus en met een vleugje diepgang. Ik hoop door herkenbare, vrolijke en ontroerende verhalen het hart te raken van een vrouw, een echtgenote, een moeder, een mens. Ter leering ende vermaeck.
Natuurlijk is er ook een leven naast een gezin. Echt. Dus is het ook heerlijk om te schrijven over de waan van de dag, of de waan die fictie heet. Beide doe ik met veel plezier. Hopelijk is het lezen ervan net zo leuk. Geniet ervan!