Kadootjes

Elk jaar wordt het moeilijker.

Vroeger sloofde ik me vreselijk uit voor zijn verjaardag en was de verrassing op zijn gezicht een beloning op zich. ‘Wist je nog dat ik dat boek zo graag wilde hebben?’ ‘Oh, een cursus paragliden, origineel!’ ‘Schat, wat een práchtig horloge, uniek, de allermooiste, supergoed gedaan.’ Tegenwoordig sloof ik me nog steeds uit, maar met veel minder resultaat. De ideeën zijn op. De tijd en de energie ook. De boeken- en cdtips vliegen me voortdurend om de oren, als ik ze nu koop is het bijna saai. ‘Ah, weer een Ted Dekker, dankje schat.’ En het belandt op de stapel. Mooi dat die schrijver zo’n hoge productie heeft, voldoende materiaal voor Vaderdag, verjaardag, trouwdag én ‘de dag dat we elkaar leerden kennen’-dag. Maar zo voorspelbaar. En zo jammer om na urenlange zoektochten uiteindelijk toch weer bij de boekhandel te belanden en de vertrouwde hoek in te duiken. En maar hopen dat hij even niet de afschrijvingen checkt, zodat er nog een beetje spanning in zit: zal het een evangelisch boek zijn, of toch een heidense?!

Waar is de spanning, de romantiek, waar zijn de spetterende, intieme ideeën? Zelfs de gedichten worden saai. Alle woorden al eens gezegd, geschreven…Gelukkig – al is dat ook om te huilen – zie ik het zelfde andersom gebeuren. Via weegschaal en bloemensnijder ben ik op Moederdag op het dieptepunt van een elektrische tandenborstel beland. En dat van de man die hele middagen mét mij ging winkelen, maar die ook stiekem een ketting en oorbellen liet maken, en zelfs lingerie voor me uitzocht. Om van te blozen. Oké, af en toe komt er nog wel een romantisch, intiem presentje voorbij. Vooral op onverwachte momenten. Omdat ook hij meestel net geen tijd heeft als het toevallig weer eens een hoogtijdag is. En dan weet hij mij toch weer te verrassen. Op zijn tijd.

Misschien is dat het. De druk om op het juiste moment te scoren. Zodat hij zal zeggen: ja, nu weet ik weer dat ik met de aller-leukste, aller-knapste vrouw ben getrouwd. Wanneer gelóóf ik dat nou gewoon een keer 😉  Zonder te bewijzen. Waarom geef ik eigenlijk?

Hét boek ligt weer in de kast. Met een eigen uniek kado papiertje. En er komt een lekker geurtje bij. Of massage olie. Of een nachtje weg… Nu ik zoveel aan hém denk (en wat minder aan alles wat nog moet gebeuren voor de grote dag aanbreekt), en weet dat het niet uitmaakt, komen de ideeën opeens vanzelf…:-)

Permanent link to this article: http://www.leeslinda.nl/?p=241

Leave a Reply

Your email address will not be published.