Ik ben er geweest

Dat dachten de mensen in de kerk die IS strijders zagen aankomen. Lange baarden, zwarte kleding, messen en een camera: dat kon maar één ding betekenen. Er zat niets anders op: bidden alsof je leven ervan afhangt. En niet alsof. Vlak voordat de groep moordenaars de kerk had bereikt, stonden ze plotseling stil, draaiden zich om en vetrokken. Wonderlijk. George vertelt ons dit verhaal, terwijl wij kijken naar de foto van een van de kerkleiders. Een vriendelijke man, iets ouder dan ik.

Ik ben er geweest.

Dat dacht de vrouw die tegenover mij zat, haar kronkelende kindje op de arm. Bevallen op die barre tocht, haar baby ernstig beschadigd en zij vol angst of zij en haar kinderen de lange tocht te voet zouden overleven. Ze had geen keuze: haar stad lag onder vuur, haar huis was niet meer de veilige plek die het moest zijn.

Ik ben er geweest.

In hun huiskamer, letterlijk hier: een kleine ruimte waar een heel gezin eet en slaapt. Drie keer stapte ik over een drempel van beton, en zat ik op een tapijt met mijn rug tegen de muur. We praatten over een kapot verleden, overleven in het heden voor een toekomst die afwezig of in elk geval hopeloos is. Wat dacht ik eigenlijk hier te kunnen doen, met mijn schamele €11000 en een lieve glimlach?

En toen was daar dat ene moment waarin alles samenkwam.

Dat ene moment waarop mijn drive werd gezien en op waarde geschat. De moeder zag de foto van mijn drie kinderen. De enige brave foto die ik van mijn verwende boefjes heb. Zij kuste hun gezichten en vroeg met vochtige ogen: ‘Ben jij bij hen weg gegaan om hier bij ons te zijn?’

Ja, zo graag wilde ik daar zijn. Nu kan ik ook prima even zonder mijn herrieschoppers. Maar zo ver en lang was toch een dingetje. Het was het waard. Al was het maar voor dat ene moment, voor die ene vrouw, voor wie het gezin het belangrijkste is. ´Alhamdelala, het gaat geweldig, want wij zijn gezond en bij elkaar.´

Op 30 juni sluit de fondsenwerving, dus doneren kan nog steeds! Je hoeft er niet geweest te zijn om te weten dat het dringend nodig is te geven. Al helpt het soms om het te horen van iemand die er iets van heeft gezien. Die er is geweest.

Ben je geïnspireerd om te alsnog doneren? Dat kan via mijn deelnemerspagina: https://www.muskathlon.com/nl-nl/deelnemers/1565/linda-bruins-slot.html